O gatipedro

Bueno, toca a última entrada de hoxe, vouvos falar agora do gatipedro.
 O gatipedro é unha criatura moi similar a un gato, pero de maior tamaño, dun color moi branco que, ó camiñar, ademáis das patas apoiase tamén na súa lingua, o seu rasgo máis característico é o seu corno, dunha cor escura e situado no centro da súa frente.

O gatipedro adéntrase nos sonos dos nenos. Acércase a eles mentres durmen e comeza a pingar auga polo seu corno, de modo que os nenos oen a auga e soñan que mexan, cando si están mexando en realidade.
Cando o gatipedro fíxase nun neno non soe abandonalo ata que crece, de modo que a única forma de espantalo e verter sal gorda na porta e nas ventás, de modo que cando camina, apoiando a súa lingua, fuxe desagradado polo sabor.

A coroa de lume

A lenda da que vou falar hoxe data da época medieval, na cidade galega de Monforte.

Esta lenda está baseada nun pasadizo subterráneo existente na cidade que comunica o mosteiro de Monforte, medianeras o cal o abad dese mosteiro acedía á habitación da filla do Conde de Lemos e mantiña con ela un romance.
Cando o conde regresou e os descubriu deciciu vengarse. Invitou ó abad a unha cea, tras a cal unha das súas servintas trouxo unha coroa de ferro ardendo e con ela coroaron ó abad, que morreu no acto.

Esta lenda afunde as súas raíces nun feito real, o encontro dun esqueleto con marcas no cráneo, o pasadizo é real, aínda que hoxe sellouse. Os principais investigadores desta lenda foron Manuel Murguía e Otero Pedrayo, ademáis do Padre Sarmiento.

Chamorro

Hoxe vos traio unha entrada adicada a Chamorro e á orixe do seu nome.
Como sabemos Chamorro é un monte situado na parte máis alta da parroquia de Serantes, Ferrol, no alto do monte encóntrase unha ermita en honor á virxe do Chamorro.

Pero decidín investigar un pouco sobre esa virxe e o orixe do nome que lles da nome a ela e ó monte, e algo atopei:
Antigamente, Chamorro escribíase "Xamorro" debido a unha lenda que remóntase fai moito tempo:
A ermita de Chamorro existiu antes que o seu nome:

A esta ermita atribuíaselle poderes de curación, de modo que os enfermos acudían a ela para sanarse, e de iso naceu a tradicional peregrinación actual. Un montañeiro estaba moi enfermo, de modo que acudiu á ermita para que a Virxe o sanara. Tras unha longa peregrinación polo monte chegou á ermita e logrou atopar á virxe, pero o esgotamento e a enfermidade vencérono. As súas últimas palabras foron "Xa morro"

E de ahí o nome, que evolucionou ata chegar á súa forma actual Chamorro. Aínda que isto é so unha lenda, a tradición de ascender á ermita continúa hoxe en día, no mes de marzo, levando velas como ofrenda e comprando suvenires e rosquillas: