miércoles, 5 de marzo de 2014

Celestino Puentes

Meu avó Celestino é un exemplo de boa sorte, o seu pai librouse de combatir na Guerra Civil por ser moi vello, e el librouse por ser moi xóven; Aquí o tedes:



Pertencía a unha familia bastante humilde de modo que dende pequeno dedicouse a axudar na casa co gando e a horta ata que ós 14 anos empezou a facer o que lle gustaba e fíxose músico, tocaba o saxofón nunha orquestra e hoxe ós seus 91 anos segue tocando.

Do que máis me falou cando lle preguntei para este traballo foi das festas nas que actuaba a súa orquestra, que a veces quedábanse tocando ata o día seguinte. Os guardias civís nesa época (a ditadura) moitas veces lles obligaban a cerrar a festa ás 12 da noite ou á 1 da mañá e sempre lles mandaban acabar co himno de España, o que facían eles moitas veces era sobornar ós guardias para que fixeran a vista gorda e quedar ata máis tarde.

Coñeceu á miña avoa, Carolina, dende nenos porque sempre foron veciños nas Pontes. Ó casar, ambos mudáronse a Ferrol e tiveron tres fillos: Isabel, Carolina e Celestino (o meu pai). Compraron un local, no cal fundaron un restaurante "El Castaño" que aínda segue aberto.


A familia Prados

Esta é a miña familia materna, comezando pola miá nai, neste caso todos proceden de Cervás, excepto a miña nai que xa naceu en Mugardos:

A familia Puentes

Esta é a miña familia paterna, excepto o meu pai ,que xa naceu en Ferrol, todos os demáis proveñen de As Pontes:


martes, 4 de marzo de 2014

Recordos do meu avó



Esa foto vese fatal, pero é o meu avó materno, Sindo Prados Carnero. Mandoulle a foto á miña avoa cando eran noivos e el estaba en Cartaxena, facendo a mili; a encontrei de milagro.

Morreu antes de que eu nacera así que non vos vou poder contar moito pero intentaréi expoñer aquí o pouco que sei del.

Sindo naceu en Cervás, Ares, e era mecánico naval maestro en Bazán. Só tiña un ano cando o seu pai morreu, en Castellón dun disparo ó poñerse en medio entre a bala e o seu mellor amigo, polo que criouse solo coa súa mai e o seu irmán. Da súa infancia pouco sei, criouse cos seus avós e dedicábase ós cultivos e coidar o gando, ata que empezou a traballar ós 14 anos.

Todos ós que lles preguntei sobre el faláronme do seu carácter, sempre de bo humor, gastándo bromas ou de festa. De feito, cando acabou o servizo militar, el e un amigo acabaron tan mal que os tiveron que levar a casa nun carro de vacas.
Coñeceu a miña avoa na tenda na que ela traballaba, e fixéronse noivos nun baile en Mugardos, cando casaron fóronse a vivir alí.
Tiveron á miña nai ó ano seguinte.

E xa pouco máis pódovos contar, cando tiña 54 anos morreu dun infarto, esta foto é do ano no que el morreu: